Ο ρόλος του πατέρα στην απόδοση του παιδιού στο σχολείο

Τελευταίες έρευνες στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής έδειξαν πως η ενεργός συμμετοχή του πατέρα στη σχολική ζωή των παιδιών, είναι ευεργετική για την απόδοση και τις επιτεύξεις τους. Περνώντας χρόνο ο πατέρας με τα παιδιά, μιλώντας μαζί τους για το σχολείο, βοηθά ουσιαστικά στην καλύτερη απόδοση των παιδιών σε όλα τα μαθήματα. Παράλληλα, το ενδιαφέρον του για τη σχολική ζωή και τις δραστηριότητες του παιδιού του αντανακλάται στην κοινωνικότητα του παιδιού, τις καλές σχέσεις του με συνομήλικού τους, καθώς και στην καλύτερη κοινωνική εξέλιξή του. Οι έρευνες αυτές ενισχύουν τις προσπάθειες του κράτους για την αφύπνιση των Αμερικανών πατεράδων για την ενεργή ανάμειξή τους στην εκπαιδευτική πορεία των παιδιών τους.

Σύμφωνα με τις έρευνες (1997 & 2004), λοιπόν, ο πατέρας μπορεί να είναι μια θετική επιρροή στην εκπαίδευση του παιδιού, και όταν εμπλέκεται σε αυτή το παιδί είναι πολύ πιθανόν να παίρνει περισσότερη ‘καλή βαθμολογία’. Σε σχέση με τα παιδιά που μόνο η μητέρα ενδιαφέρεται και εμπλέκεται στην εκπαίδευσή τους, τα παιδιά που και οι δύο τους γονείς ενδιαφέρονται, ‘ευχαριστιούνται’ το σχολείο περισσότερο και είναι πιο πιθανόν να έχουν κατ’ εξακολούθηση υψηλότερους βαθμούς. Η έρευνα, παρ’ όλα αυτά, δείχνει πως γενικά ο πατέρας εμπλέκεται λιγότερο στην εκπαίδευση των παιδιών απ΄ότι η μητέρα – 27% έναντι 56% των μητέρων!

Σημαντικό εύρημα της ίδιας έρευνας αποτελεί το ότι είναι περισσότερο πιθανόν οι γονείς (μητέρες & πατέρες) να εμπλακούν στην εκπαίδευση των παιδιών όταν το σχολείο ενθαρρύνει, επιδοκιμάζει και διευκολύνει τη συμμετοχή των γονέων. Η εμπλοκή των γονέων είναι, επίσης, μεγαλύτερη όταν παρατηρείται πειθαρχία τόσο στην τάξη όσο και στο σχολείο γενικότερα, και όταν υπάρχει σχέση σεβασμού μεταξύ μαθητών και δασκάλων.

Ο πατέρας σε μια μονογονεϊκή οικογένεια παίζει έναν ισχυρό ρόλο στο να απωθεί τα παιδιά του από ‘προβλήματα’ και να τους ωθεί ‘στο σωστό δρόμο’. Η εμπλοκή του στην εκπαίδευση των παιδιών μειώνει τις πιθανότητες τιμωρίας ή/και αποβολής.

Η έρευνα έδειξε, επίσης, τα εξής ενδιαφέροντα στοιχεία:

• Τα παιδιά που ζουν με την παρουσία και των δύο γονέων είναι γενικά πιο πιθανόν να πετύχουν υψηλή βαθμολογία στο σχολείο, ανεξάρτητα από το ποσοστό εμπλοκής της μητέρας στην εκπαίδευσή τους. Τα παιδιά που ζουν μόνο με τον πατέρα τους, έχουν διπλάσιες πιθανότητες να υψηλή βαθμολογία στο σχολείο, συγκριτικά με τα παιδιά που ζουν και με τους δύο γονείς οι οποίοι όμως δεν έχουν καμία (ή έχουν λίγη) εμπλοκή στην εκπαίδευσή τους.

• Ένας πατέρας που δεν έχει την κηδεμονία του παιδιού του έχει γενικά λιγότερες πιθανότητες να εμπλέκεται στη σχολική ζωή των παιδιών του (μόνο το 31% συμμετέχει), από τον κηδεμόνα-πατέρα. Παρ’ όλα αυτά, όταν ο πατέρας που δεν έχει την κηδεμονία των παιδιών ενδιαφέρεται και συμμετέχει στην εκπαίδευσή τους, κάνει τη διαφορά κυρίως για παιδιά άνω των 10 ετών. Τα παιδιά αυτά χαίρονται τη σχολική τους ζωή, έχουν περισσότερες πιθανότητες να πετύχουν καλή βαθμολογία, συμμετέχουν σε εξωσχολικές δραστηριότητες.

• Οι οικογένειες όπου οι γονείς ενδιαφέρονται και εμπλέκονται ενεργά στην εκπαίδευση των παιδιών τους είναι περισσότερο πιθανόν να επισκέπτονται βιβλιοθήκες, μουσεία ή ιστορικά μνημεία με τα παιδιά τους, και είναι επίσης περισσότερο πιθανόν να έχουν ‘υψηλές εκπαιδευτικές απαιτήσεις από αυτά’.

Στοιχεία από την έρευνα αυτή μπορείτε να βρείτε στο διαδίκτυο: http://nces.ed.gov/pubs98/fathers/

* Πατρίτσια Ανδριώτη, RSA CELTA, B.A, M.Ed
Τελείωσε τις σπουδές της στην Αγγλία, όπου και εργάστηκε σε πολυεθνικό εκδοτικό οίκο ως συντάκτης ξενόγλωσσων εκπαιδευτικών βιβλίων. Υπήρξε συνιδιοκτήτης και διεύθυνε το εκπαιδευτικό τμήμα της εταιρείας hyphen, υπεύθυνη για την εκπαίδευση και αξιολόγηση καθηγητών αγγλικής γλώσσας, καθώς και για την εκπαιδευτική οργάνωση κέντρων ξένων γλωσσών σε Ελλάδα Και Κύπρο. Διδάσκει την αγγλική γλώσσα και αρθρογραφεί στη διδακτική μεθοδολογία. Στην Κέρκυρα διευθύνει το Κέντρο Αγγλικής Γλώσσας Ανδριώτη.